ای دل نگفتمت

ای دل نگــفتمت كـه ززلفـش عنــان بتـــاب
كاهنگ چين خطا بود از بهر بهر مشك ناب
اي دل نگـفتمت كـــــه زلعـلش مجـوی كــام
هــر چنـــــد كـام مسـت نباشـــد مگر شراب
ای دل نگـفتمت كـــــه بچشمـش نظــر مكـن
كز غم چنان شوی كه نبينی بخـواب خـواب
ای دل نگـفتمت كــــه زتـركان بتـــاب روی
زانـرو كــــه ترك ترك ختائــی بود صـواب
ای دل نگـفتمت كــــه مـرو در كمنـد عشـق
آخــر بقصـد خويـش چـــــــرا ميكنی شتـاب
ای دل نگـفتمت كـــه اگـــــر تشنه مـرده ئي
سيراب كی شود جگــــر تشنه از شـــراب
ای دل نگفتمت كه منال ار چـــــه روشنست
كـز زخــم گــوشمـال فغـــان ميكنـــــد رباب
ای دل نگفتمت كه مريز آبــــــروی خـويـش
پيـش رخـــــی كـــزو بـــــرود آبــــروی آب
ای دل نگـفتمت كـــه زخـوبان مجـوی مهــر
زانـــــرو كـــه ذرّه مهـــر نجـويـد ز آفتــاب
ای دل نگـفتمت كــه دريــن بـــــاغ دل مبنـد
كـــز ايـن مـدت جــوي نگشايــد بهيـچ بــاب
ای دل نگـفتمت كــــه مشـو پـــای بنــــــد او
زيـــــرا كـــه كبــك را نبــود طــاقـت عناب
ای دل نگـفتمت كـــه مـــرو در هـــوای دل
طــاوس را چــه غـم زهـــــوا داری ذبـاب
ای دل نگـفتمت كــه طمـع بـر كـن از لبـش
هـــرچنــد بــي نمــك نبــود لــذ ّت كبــــاب
ای دل نگـفتمت كـه سـر از سنبـلش مپيـــچ
كافتی از آن كمند چو خواجو در اضطراب

0 Comments:
Post a Comment
<< Home