Monday, August 18, 2008

ای دل نگفتمت



ای دل نگــفتمت كـه ززلفـش عنــان بتـــاب
كاهنگ چين خطا بود از بهر بهر مشك ناب
اي دل نگـفتمت كـــــه زلعـلش مجـوی كــام
هــر چنـــــد كـام مسـت نباشـــد مگر شراب
ای دل نگـفتمت كـــــه بچشمـش نظــر مكـن
كز غم چنان شوی كه نبينی بخـواب خـواب
ای دل نگـفتمت كــــه زتـركان بتـــاب روی
زانـرو كــــه ترك ترك ختائــی بود صـواب
ای دل نگـفتمت كــــه مـرو در كمنـد عشـق
آخــر بقصـد خويـش چـــــــرا ميكنی شتـاب
ای دل نگـفتمت كـــه اگـــــر تشنه مـرده ئي
سيراب كی شود جگــــر تشنه از شـــراب
ای دل نگفتمت كه منال ار چـــــه روشنست
كـز زخــم گــوشمـال فغـــان ميكنـــــد رباب
ای دل نگفتمت كه مريز آبــــــروی خـويـش
پيـش رخـــــی كـــزو بـــــرود آبــــروی آب
ای دل نگـفتمت كـــه زخـوبان مجـوی مهــر
زانـــــرو كـــه ذرّه مهـــر نجـويـد ز آفتــاب
ای دل نگـفتمت كــه دريــن بـــــاغ دل مبنـد
كـــز ايـن مـدت جــوي نگشايــد بهيـچ بــاب
ای دل نگـفتمت كــــه مشـو پـــای بنــــــد او
زيـــــرا كـــه كبــك را نبــود طــاقـت عناب
ای دل نگـفتمت كـــه مـــرو در هـــوای دل
طــاوس را چــه غـم زهـــــوا داری ذبـاب
ای دل نگـفتمت كــه طمـع بـر كـن از لبـش
هـــرچنــد بــي نمــك نبــود لــذ ّت كبــــاب
ای دل نگـفتمت كـه سـر از سنبـلش مپيـــچ
كافتی از آن كمند چو خواجو در اضطراب

0 Comments:

Post a Comment

<< Home